یک زن

روبروی آشپزخونه نشستم، دارم ناهار رو آماده می‌کنم به این فکر می‌کنم که خیلی دیره و اینکه جمله استراحت کن حالا یه چیزی می‌خوریم هم نمی‌تونه همیشه ناهار رو آماده کنه... به دردی که توی جونم پیچیده و ازش حرف نمی‌زنم فکر می‌کنم...

به آشپزخونه نگاه می‌کنم و به خودم فکر می‌کنم، به آشپزخونه نگاه می‌کنم و به تمام زن‌های دنیا فکر می‌کنم...

فکر می‌کنم یک زن باید توی دنیا حواسش به خیلی چیزا باشه... به آشپزخونه... به ناهار و شام و صبحانه... به به موقع خوردنشون و ارزش غذایی هر وعده... به تمیز و مرتب بودن خونه... شستن ظرف‌ها... جارو زدن... همه کارهایی که باید ذره ذره انجام بشن... که اگر نشن تلنبار میشن و در شرایط سخت تر باید انجامش داد... به مهمون‌ها... وقتی میان و باید به موقع پذیرایی بشن و همه‌چی به موقع مهیا بشه و بهشون تعارف بشه... به همه کارهایی که باید گفته بشه تا انجام بشه... به تموم کارهایی که باید قبل از اتفاق افتادن مسئله‌ای بهش فکر کنه... باید حواسش باشه پریود بشه و اگر دیر شد یا مشکلی پیش اومد خودش یه فکری بکنه و یه اقدامی بکنه... به اینکه پول در بیاره و یه جورس وسط تمام مشغله‌ها گلیم خودشو از آب بکشه بیرون و کمکی باشه برای شریک زندگیش... به اینکه باید حواسش به شریک زندگیش باشه... که چی دپست داره و چی براش خوبه... که وقتی ناراحته چطور سر حالش بیاره ... که وقتی عصبانیه چی بگه که اوضاع رو بهتر کنه... باید حواسش باشه در هر لحظه‌ای... در هر شرایطی... حتی موقع رانندگی... حتی وقتی ناراحته ... حتی وقتی مریضه... حتی وقتی همه دنیا براش علامت سواله... حتی وقتی حواسش نیست... باید حواسش باشه به خانواده‌ خودش به نیازهاشون و شرایطی که خودشونو توش قرار میدن... باید حواسش باشه به دوستاش... باید حواسش باشه درست رفتار کنه... درست بخنده و درست حرف بزنه و درست غذا بخوره... درست کلماتشو انتخاب کنه.‌.. باید حواسش باشه هرکاری رو درست انجام بده ... باید هرچی بهش می‌گن در همون لحظه بفهمه... باید حپاسش باشه مطالعه کنه و فکرشو پیرایش کنه اما نه در حدی که با چیزی مخالف باشه یا خلافی بخواد انجام بده... یه زن باید با فرهنگ و دانا و موثر باشه نه در حدی که فکر و عمل مستقل خودشو داشته باشه... یه زن باید درست زن باشه...

یه زن باید خیلی حواسش باشه...

کاش میشد از زن بودن استعفا داد یا از توی این دنیا بودن!